چهل نکته اساسی مربوط به هپاتیت توسط دکتر اشجع بیان شد

     حذف هپاتیت رویکردی جامع می خواهد که بخش اصلی آن واکسیناسیون هپاتیت B در کودکان و گروه های پرخطر می باشد. گروه های پرخطر مانند افرادشاغل در بخش های بهداشتی و درمانی که با بیمار سر و کار دارند، مشاغل خاص مثل آرایشگرها، آزمایشگاهیان و...

     قدم بعدی آموزش و اطلاع رسانی به مردم و کسب دانش کافی توسط آنان برای اینکه چطور از خود مراقبت کنند،می باشد. گام سوم برنامه غربالگری افرادی است که بیشتر در معرض خطر ابتلا به بیماری هپاتیت قرار دارند و بالاخره گام چهارم نیز، درمان بیماران است.
    با توجه به اهمیت موضوع هپاتیت و جهت اگاهی و اطلاع رسانی به همکاران و جمعیت تحت پوشش ، دکتر محمد حسین اشجع  متخصص بیماری های عفونی بهداشت ودرمان صنعت نفت اصفهان چهل نکته مربوط به این بیماری را به واحد روابط عمومی اعلام تا در وب سایت منطقه اصفهان برای مخاطبین عزیز درج تا مورد استفاده قرار گیرد .
« چهل ( 40 ) نکته پیرامون هپاتیت »
1) هپاتیت به معنای التهاب کبد می باشد .
2) علل هپاتیت شامل : الکل ، داروها ،کبد چرب و ویروسها بوده که ویروسها بخصوص ویروسهای هپاتیت ( A,B,C,D,E,G ) شایعترین علت آن می باشند . در این میان ویروسهای A,B,C مهمترین و شایعترین ها هستند .
3) انتقال هپاتیت C و B معمولاً ازطریق خون ، فرآورده های خونی ، وسایل غیر استریل مشترک برای خالکوبی و سوراخ کردن گوش ، تماس جنسی و انتقال از مادر آلوده به نوزاد یا جنین می باشد. هپاتیت D معمولاً در همراهی با هپاتیت B می باشد.
4) انتقال سایر ویروسهای هپاتیت ( A,E,G ) از طریق آب و غذای آلوده و یا تماس نزدیک با افراد مبتلا می باشد.
5) در کل هپاتیتهای ویروسی به دو صورت حاد و مزمن تظاهر می یابند .
6) تظاهرات هپاتیت حاد شبیه آنفولانزا می باشد که شامل تب ، درد عضلات ، سردرد ، بی اشتهایی ،تهوع ،اسهال ، دل درد ، خستگی ، درد در ناحیه RUQ ( زیر ناحیه کبد در ربع فوقانی راست شکم ) و زردی ( بصورت زردی چشم و پوست ، کم رنگ شدن مدفوع و پر رنگ شدن ادرار )
7) هپاتیت مزمن معمولا تظاهرات بالینی نداشته و بیشتر بصورت اتفاقی در آزمایشات مشخص می شود .
8) عوارض هپاتیت عبارتند از : نارسایی برق آسای کبدی ، نارسایی مزمن کبد ، سیروز ، سرطان کبد و نیز در مواردی نارسایی پیشرفته کلیوی .
9) آزمایشهای لازم در اولین برخورد با بیمار مشکوک به هپاتیت عبارتند از :
ALT, AST  , ALKP , HAV-Ab-Igm , HBS-Ag , HBS-Ab , HBC-Ab-Igm , HCV-Ab
هپاتیت A
1) دوره کمون 45 – 15 روز ( متوسط 20 روز )
2) طول دوره بیماری 3 – 1 هفته
3) دوره واگیری از اواسط دوره کمون تا چند روز بعد از شروع علائم بالینی .
4) درمان صرفاً حمایتی بوده و داروی اختصاصی ضد ویروس ندارد .
5) واکسیناسیون مؤثر علیه هپاتیت A وجود داردکه درموارد تماس با شخص مبتلا ، سفر به مناطق آندمیک هپاتیت A و ... بکار برده می شود .
6) راههای پیشگیری عبارتند از : رعایت بهداشت ، شستن صحیح دستها ، عدم استفاده از غذا و آب مشکوک و آلوده .
7) هپاتیت A صرفاً بصورت حاد تظاهر کرده و در موارد نادر نارسایی برق آسای کبدی دارد ، لیکن بیماری مزمن کبدی و نتیجتاً سیروز و سرطان کبد از عوارض آن نمی باشد .
هپاتیت B
1) دوره کمون بیماری 106 ماه می باشد .
2) بیماری به دو صورت حاد و مزمن تظاهر می یابد .
3) انتقال از مادر به نوزاد حین زایمان بوده و در اغلب موارد بیماری بصورت مزمن تظاهر می یابد .
4) هپاتیت حاد در نود در صد موارد بهبود خودبخودی یافته و صرفاً در ماه های حمایتی کافی است . در مرحله هپاتیت حاد درمان داروی اختصاصی لازم نیست .
5) درمانهای حمایتی شامل : قطع الکل ، قطع و یا تغییر دادن داروهایی که در کبد متابولیز می شوند ، استفاده از رژیمهای غذایی کم چرب و پر کالری و درمانهای علامتی در صورت لزوم
6) تشخیص آزمایشگاهی در دوره کمون حدود 7 – 2 هفته قبل از شروع علائم بالینی بوسیله مثبت بودن HBS-Ag داده می شود.
7) مثبت ماندن HBS-Ag به مدت شش ماه و عدم تبدیل آن به HBS-Ab نشانه مزمن شدن بیماری است
8) افراد مبتلا به بیماری مزمن بر اساس آزمایشات تخصصی نیازمند درمان اختصاصی علیه هپاتیت B می باشند . طول دوره درمان بر اساس مثبت یا منفی بودن HBe-Ag مشخص می شود.
9) درمانهای دارویی شامل تزریقی ( انیترفرون ها ) و خوراکی ( دسته دارویی NRTIS ) می باشد. در ایران رایج ترین درمان علیه هپاتیت B داروی خوراکی تنوفویر می باشد .
10) حدود 70 – 6 درصد افراد مبتلا به نوع  هپاتیت مزمن B به سمت بیماری مزمن کبدی پیشرفت می کنند که از این میان 5-20 درصد مبتلا به سیروز کبدی شده و 5 – 1 درصد دچار سرطان کبد می شوند . در ضمن حدود نیمی از افراد آلوده بصورت بیماری مزمن غیر فعال ( حامل سالم ) تبدیل می شوند .
11) نشانه بهبودی هپاتیت B حاد علاوه بر رفع علائم بالینی ، تبدیل HBS-Ag به HBS-Ab می باشد .
12) در دوره علائم حاد هپاتیت B آنتی بادی HBC-Ab-IgM مثبت می گردد و سپس تا آخر عمر HBC-Ab-IgG مثبت می ماند که نشانه ابتلا به بیماری است ، در صورتیکه در واکسیناسیون صرفاً HBS-Ab مثبت می باشد .
13) واکسیناسیون مؤثر علیه هپاتیت B موجود است که درایران از سال 72 به بعد به همه نوزادان تزریق می شود (بدو تولد ، یک ماه ، شش ماه ) قدرت محافظتی واکسیناسیون 95% می باشد .
14) در گروههای پر خطر نیز واکسیناسیون سه نوبته ( 0 ، 1، 6 ماه ) علیه هپاتیت B توصیه شده که پس از 3 ماه نیتراسیون Ab جهت ارزیابی پاسخ ایمنی قابل انجام است .
15) گروه های پر خطر در معرض ابتلا به هپاتیت B عبارتند از :
- پزشکان ، پرستاران و کادر درمان
- افراد مبتلا به ایدز
- مردان همجنس گرا
- افراد مبتلا به بیماری مزمن کبدی
- افرادی که مواد مخدر تزریق می کنند
- افرادی که با فرد مبتلا به هپاتیت زندگی می کنند
- افراد دیالیزی
- همسر شخص مبتلا به هپاتیت B
16) ایمنی پس از مواجهه
- در نوزاد متولد شده از مادر مبتلا تزریق ایمنوگلوبولین HBV طی 48 ساعت اول تولد و انجام واکسیناسیون هپاتیت B طی 24 ساعت اول پس از تماس و واکسیناسیون طرف حداکثر (7) روز پس از تماس ( در صورتیکه HBS-Ab  < IO باشد اثر محافظتی داشته و اقدامی نیاز نیست . در صورت مواجهه جنسی با مورد مثبت هپاتیت B ، تزریق HBV-IG ظرف 14 روز پس از تماس جنسی
17) در حال حاضر حدود سیصد و پنجاه میلیون نفر ( تقریباً 5 درصد جمعیت دنیا ) به این ویروس آلوده هستند .
18) شیوع هپاتیت B در دنیا 20 – 1 درصد می باشد و مناطق به سه گروه تقسیم می شوند :
- مناطق با شیوع کمتر از دو در صد
- مناطق با شیوع متوسط 7 – 2 درصد ( مانند ایران )
- مناطق با شیوع بالای 8 درصد
19) در ایران حدود یک میلیون و چهارصد هزار نفر آلوده به ویروس هپاتیت B می باشند .
هپاتیت C
1) راههای  انتقال مانند هپاتیت B بوده لیکن انتقال جنسی به مراتب کمتر است و انتقال از مادر مبتلا حین بارداری به جنین منتقل می شود .
2) افرادآلوده به ویروس هپاتیت C فقط دربیست درصدمواردبهبودی یافته وهشتاددرصدمواردتبدیل به هپاتیت مزمن می شود.
3) در حال حاضر واکسیناسیون مؤثر علیه هپاتیت C موجود نیست لیکن اخیراً درمان قطعی برای این بیماری وارد بازار دارویی شده است .
4) در جهان بین 130 تا 170 میلیون نفر به هپاتیت C مبتلا هستند در ایران کمتر از نیم درصد جمعیت به این ویروس آلوده هستند .
5) هپاتیت C شش ژنوتیپ اصلی داشته که تعیین نوع ژنوتیب جهت انتخاب نوع درمان لازم است .